Dag 8: Elista – Zaburunye

11 juni 2011

Theo en Willemien Sengers uit Wilbertoord hebben deze dag gesponsord! Bedankt!!

We beginnen de dag in Elista goed met een foto-shoot van allerlei Boeddhistisch cultureel erfgoed. Waaronder ook de allergrootste Boeddhistische tempel van Europa, de Gouden Tempel. Elista is trouwens een van de belangrijkste steden van Kalkmukkië, de enige Boeddhistische staat in Europa en een autonome Russische republiek. Het valt erg op dat we vanaf hier echt Aziatische mensen zien. De afgelopen dagen hebben we die nog niet gezien.

’s morgens kijken we uit onze hotelkamer en zien we in het compound allemaal mensen om onze auto heen. De Skoda heeft zeker de belangstelling getrokken. Fototoestellen worden getrokken. Onze oplettendheid wordt gezien. We verwijzen ze naar de teksten op de imperial. Duimen gaan omhoog, leuk!

Vandaag is ook de dag dat we Kazachstan binnen gaan! De grens is namelijk niet zo heel ver meer van Elista.

Het verlaten van Rusland gaat vlot. Onderweg nemen we nog ergens een pauze om wat koffie te gaan drinken. Bij een verlaten oud, wit gebouwtje waar “кафе”  (café) op de gevel prijkt stoppen we. Een onbemand tankstation is het enige gebouw in de buurt. Binnen treffen we een ontzettend aardige eigenaar met zijn vrouw. We bestellen koffie en raken met ze in ‘gesprek’. Vruchtendrank en chips worden uit de kast gehaald. Daar hadden we eigenlijk niet om gevraagd, maar ach. Na een gezellig halfuurtje willen we afrekenen. Maar dat is niet de bedoeling.. we mogen niet betalen! We danken ze met oranje Hollandse ‘ ‘peer ‘m erin’ petjes van Jeroen en Kris en vervolgen onze rit. Helemaal verbaasd over hoe aardig de mensen hier zijn!

Onderweg rijden we van het ene Sovjet monument naar het andere. Bij de grens van iedere ‘gemeente’ staat weer een uniek ‘kunstwerk’ in de middel of nowhere..

De overgang naar Kazachstan is er eentje zoals het in het voormalig oostblok moet zijn geweest. Lange rijen, hoge petten en grote geblindeerde auto’s die alles en iedereen voorbij schieten. Tijdens het wachten worden we helemaal gek van de kleine steekvliegjes. In enorme wolken hangen ze om je heen  en springen op elk plekje huid waar ze bij kunnen. Iedereen loopt dik ingepakt en met het hoofd in t-shirts gewikkeld rond. Een maand per jaar nemen deze beestjes aan de oevers van de Wolga de macht over. Natuurlijk steken wij net die maand onze hoofdjes om de hoek. Als we eenmaal aan de beurt zijn gaat het vrij soepel. Maar we hebben inmiddels wel drie uur zitten wachten en met de twee uur tijdsverschil zijn we al 5 uur van de dag kwijt. Het leuke van zo’n grensovergang is dat door de lange wachttijden langzaam bijna alle teams binnen druppelen. Iedereen helemaal vol met verhalen. Het is dus ook altijd meteen gezellig.

Als we eenmaal de grens over zijn besluiten we om nog een paar kilometer te pakken voor het slapen gaan. We kunnen goed doorrijden op de goede wegen. Als het langzaam donker begint te worden besluiten we een plekje te gaan zoeken. In principe zijn we nog op tijd bij de locatie in het roadbook,  maar ineens horen we Nederlandse stemmen over de ‘bak’. We krijgen de GPS coördinaten door, maar hoewel één grote vlakte en wat kleine lampjes in de verte is dat nog niet zo makkelijk gevonden. De weg ligt hoog en een afslag vinden we niet. Met hulp van Bram en Nienke, die vanuit het zandveld naar de weg komen gecrossed, staan we na 5 minuten uiteindelijk met bijna iedereen weer bij elkaar. Het werd die avond nog laat…

De Gouden Tempel

De eigenaren van het café met kat "Tyson" omdat de locals graag met elkaar op de vuist gaan na een paar glaasjes 'lokaal fris'...

"Peer 'm erin"

Opdat wij gedenken.. ongeveer tot hier zijn de Duitsers gekomen. Weerstand van de Russen was te groot.

"Ja, wij staan hier rechts in het veld.. 46°48'50.15"N, 50°15'6.72"O" zien jullie ons? "

 

Advertentie

Dag 7: Rostov-au-Don naar Elista

10 juni 2011
Sponsor van de dag: wederom Pedro, Ellen, Michelle en Celine! Hartstikke bedankt!

Hoewel we redelijk op tijd op waren hebben we deze dag veel tijd verloren. De Lada van Jeroen en Krispijn moest gelast worden omdat het roof rack aan het doorzakken was. Een inschatting van de tijd die hiervoor nodig was bleek niet helemaal juist. Toen we eenmaal zijn gaan rijden om ze te zoeken raakten we elkaar kwijt maar gelukkig konden we op een gegeven moment via de ‘bak’ elkaar nog nét horen. Het werd uiteindelijk half 2 alvorens we de stad uit konden. Zonder hulp van de lokale bevolking was ons dit overigens nooit gelukt. Een taxi voorop doet zo wonderen. Tot onze verbazing horen we om 13.00 uur nog andere teams over de radio.. wat is daar aan de hand geweest? Ook iets of iemand doorgezakt? 😉

We rijden vandaag naar Elista, de Boedhistische hoofdstad van Europa. Dit is nog een rit van zo’n 500 km. We hebben dus nog wat voor de boeg.

Uiteindelijk komen we rond middernacht in Elista aan en besluiten om hotel Elista als slaapplaats te nemen. Even worden we nog aangehouden door een nieuwsgierige oom agent. Nog voor hij iets kan zeggen geven we hem een hand en vragen naar hotel Elista. Met uitleg van onze Challenge en wijzend naar de sticker met de route en de vertalingen ontwijken we allerlei controle rompslomp. “Oke, is het daar? Bedankt!” Buiten op de parkeerplaats treffen we nog andere teams die hier slapen. Met een ongelooflijke partij tegenzin van de receptioniste (die net weer wakker was geworden) slagen we er om half 1 in om onze boeking te doen. De papierhandel verzorgen ze later wel, ’s morgens mogen we alles op komen halen. Nu had ze even geen zin. Morgenvroeg gaan we foto’s schieten van alle tempels..

Dag 6: Zwarte Zee aan rechterkant

9 juni 2011

Dankjewel voor het sponsoren, Alexander en Willeke! Natuurlijk ook bedankt voor de goede zorgen voor de vissen 😉

Preslav hebben we dus niet gehaald. Doel voor vandaag: in een rechte lijn naar de Russische grens. Daar zullen we nog wel wat tijd mogen verblijven namelijk..
.. eenmaal de grens over besluiten we tegen de klok van 19.00 uur om ergens wat eten warm te gaan maken. We vinden een eindje van de weg een prachtige open veldschuur waar we ons kooktoestel voor het eerst gaan proberen. De eieren die we eerder gekocht hebben gaan in de span en samen met het echte Russische brood smaakt het voortreffelijk. We plakken nog een sticker op de Belarus tractor die in de schuur staat. Idee voor de Challenge van 2012 om hier te stoppen?

Locatie van onze geweldige picknick: hier

’s Avonds rijden we door naar Rostov na Donu. Hier hebben we nog wat moeite om een geschikt hotel te vinden met een schappelijke prijs. We lopen de halve stad door en vinden uiteindelijk een hotel. Er wordt ontzettend moeilijk gedaan over de bewaakte parkeerplaats voor één extra auto, dus lossen we het zelf op door gewoon alle auto’s in het compound te rijden. Zo, sleutels eruit en slapen, welterusten! (01.00 uur)

Dag 5: Doorsteek sinister Tiraspol, overnachting in een ‘weiland’

8 juni 2011

Sponsor van de dag: fam. Bergman! Dankjewel Harrie, Claudia en Suus!

Vanmorgen om 7.30 opgestaan; weinig geslapen dus! Er is ontbijt in het hotel, maar smaken doet het niet. We drinken een paar koppen koffie en houden ons aan de afspraak om om half 9 te vertrekken. Vandaag wordt een spannende dag; we gaan door Transnistrië. Dit ‘land’ heeft met hulp van Rusland (en met name de Russische maffia) zelf de onafhankelijkheid uitgeroepen en zich afgescheiden van Moldavië. Het land wordt (behoudens Rusland) door geen enkel ander land erkend. Om hun woorden kracht bij te zetten hebben ze grensposten opgericht en eigen valuta. Het is de moeite waard om het land even op wikipedia op te zoeken. Dan krijg je een goede indruk waar we mee te maken hebben gehad. Het land wordt gerund door de maffia en is zo corrupt als de pest. Toch merken we hier weinig van omdat we het niet opzoeken..

Duidelijk communistisch..

Tankstations.. van Sheriff..

Het voetbalstadion van FC Sheriff Tiraspol. AZ speelde hier in december 2010 nog in de Europa League

Uiteindelijk krijgen we er toch wel mee te maken. Na heel veel papierwerk en kosten om het ‘land’ in te kunnen, moeten we het ‘land’ ook nog uit..  dat geeft meer problemen want tegelijkertijd moeten we ook een ander land in; Oekraïne.

Wanneer we proberen Oekraïne in te rijden zien we al andere teams voor ons staan wachten. Problemen. Er is geen ‘uit stempel’ van Moldavie in ons paspoort. Die is nodig om Oekraine in te gaan. Op zich is dit natuurlijk ook logisch. En waren we hiervoor al gewaarschuwd in het roadbook. We doen ons voordeel door aan te haken bij deze teams (waaronder team Eiko van Hans en Inez). Hans heeft na lang wachten zijn advocatenpas op het bureau gegooid. En of dat helpt! Uiteindelijk krijgen we geen boete, wél onze paspoorten terug en mogen we vrolijk onze weg vervolgen. Nogmaals dank Hans! Later moeten we Oekraïne officieel nog in, daar treffen we mensen vanuit de Nederlandse ambassade die toezien op het verloop bij de grens van Oekraïne (deze mensen kunnen op geen enkele wijze Transnistrië in, dus we voelen ons wel bijzonder 😉 ). Ze zijn erg enthousiast over onze Challenge en wensen ons veel succes. Met het wachten worden er nog wat oude sneetjes brood gevonden in verschillende auto’s en genieten we van de ingeblikte gehaktballen met saté saus van Jeroen en Krispijn. Verdomde lekker zo’n maaltijd.

Uiteindelijk stoppen we rond de klok van 20.00 uur toch nog even in Kherson (Oekraïne) om in het park wat water warm te maken voor de noodles. Onze actie trekt de belangstelling en we delen knuffeltjes uit aan de kinderen. Niet in de wetenschap dat we zo’n 15 minuten later worden bedankt door de geweldig aardige mensen met een 2-liter fles lokaal bier, koekjes en een pakje thee. Heel ontroerend.

Het einddoel van deze dag gaan we niet meer halen. Onbegonnen werk. We besluiten dus rond de klok van 01.00 uur om langs de kant van de weg (3x links)  in een weiland een slaapplaats te zoeken. Een overweldigende sterrenhemel overdekt onze spot. We genieten maximaal van de gezelligheid en de biertjes. Tegen half 3 gaan we echt slapen. Morgen wacht Rusland op ons!

's morgens (na het wakker worden..) zien we waar we overnacht hebben..

Dag 4: Noord-Roemenië – Chisinau

7 juni 2011

Deze dag worden we gesponsord door Pedro, Ellen, Michelle en Celine uit Uden. Dankjewel!!

De dag dat onze Skoda het ’s avonds op 2 cilindertjes heeft moeten doen..  maar dat later

(met het ontbreken van ons dagboek, onderstaande alinea ‘geleend’ van Bram en Nienke 😉

Tot half 9 geslapen, veel te lang. We blijken bij een Belg op de camping te hebben geslapen,   voor 6 euro. We hebben weer een dag voor de boeg met relatief weinig km’s Borsa –Chisinau. Van Roemenië naar Moldavië. Maar hoe minder de km’s hoe zwaarder de rit leert de ervaring. Roemenië, een prachtig land. Het landschap veranderd langzaam van bosrijk berggebied naar glooiende grasheuvels. Maar echt helden in wegonderhoud zijn ze niet. We vorderen maar langzaam. Paard en wagen is hier een regulier voertuig en rijdt dus gewoon op de weg. Alleen op de snelweg is het verboden. Prachtige valleien schieten aan ons voorbij, de mensen die op het land aan het werk zijn onderbreken hun werk om te zwaaien. We stoppen halverwege om even te lunchen en dat brengt ons nog verder achterop schema. Als we uit het restaurant  stappen staat er een agent bij onze auto’s … oh oh. Maar hij blijkt op ons te wachten om het verkeer te regelen als wij vertrekken. Vanaf nu staat er ineens op elke straathoek, bij elk zebrapad een agent. Ongelofelijk. Hoe vertaal je Melkertbaan naar het Roemeens? De grens naar Moldavië nadert. Dan is het kilometervreten afgelopen. Dan begint het eigenlijk pas echt. Als we aankomen wordt het meteen duidelijk. Dit wordt lachen. Eerste 4 man, douane en politie. Totaal bezopen! Ze lopen lachend en wijzend langs de auto. Niks mag in Moldavië, reservebanden op het dak, de verstralers zelfs de reflectoren, daar moet voor betaald worden. We hebben afgesproken om niets te betalen en ons van de domme te houden. “Ik niet begrijp” en dom kijken werkt goed. Na een uur mogen we voor het normale tarief van 3,5 euro Moldavië binnenrijden. Dat valt reuze mee. Iedereen waarschuwt ons. Pas op, blijf bij de auto en betaal niks. We moeten nog 4 uur door het donker naar ons Hotel Kosmos (met bewaakte parkeerplaats) en besluiten om echt goed bij elkaar te blijven.

Zo’n 2,5 uur voor de eindbestemming, en net na getankt te hebben, gaat ons motormanagementlampje branden.. en vrijwel direct gaat de Skoda in noodloop.. ai… de auto van contact, op contact, in de versnelling en rijden weer.. maar het vermogen blijft achter. We rijden in het pikkedonker door de bergen in Moldavië en kunnen de rest niet bijhouden. Gelukkig blijven de Lada’s achter ons want je weet nooit.. Hoe dichter bij de stad Chisinau hoe erger het wordt. Bij de ingang van de stad zien we de anderen weer. We tanken de auto met powerbooster in de hoop dat het beter wordt. Niets is minder waar. Onverbrande benzine uit de uitlaat en een zeer ongezond geluid is de realiteit. Shit! Dit kan nog wel eens goed fout gaan…

We rijden eindelijk de stad in en zien aan onze rechterhand al een grote Skoda garage. Gelukkig, daar kunnen we morgen dus naartoe. In opperbeste stemming horen we de rest grappen maken over Igor (de verkiezingskandidaat) terwijl we het hotel niet kunnen vinden.. Ere rondjes over de rotonde doen ons tot wanhoop drijven. Tijdens deze euforie bij de andere teams gissen wij naar wat het kan zijn; het lijkt op een kapotte bobine, maar dat kan niet want die hadden we uit voorzorg al alle drie vervangen voor vertrek (we wisten dat dit gevoelig punt was van deze motoren). Zou het dan toch de distributieketting zijn die is versprongen? Dat is dan einde oefening of in ieder geval een flinke achterstand…

Na veel te veel rondjes over de rotonde en door de stad eindelijk het hotel gevonden. We worden bewaakt geparkeerd (ergens na middernacht) en besluiten toch even onder de kap te kijken.. Bobine 3 lijkt vanaf de buitenkant gezien niet goed te zijn.. Mat trekt eraan en dat was genoeg om ‘m helemaal te doen sneuvelen. Nu is ie sowieso kapot..  In de kofferbak hebben we 3 reserve bobines meegenomen, we monteren de bobine en met onze ‘fingers crossed’ starten we de Skoda.. vroemmmmm.. 3 cilinders!! Problem solved. Er heerste (ook bij de andere teams) een euforie stemming. We kunnen morgen gewoon mee verder! Slechts 5 minuten heeft het euvel gekost om op te lossen. Opgelucht gaan we een biertje doen en slapen we rond 02.00 uur. Morgen staan we om 07.30 uur op om niet nog meer achterstand te creeren…

Roemenie, prachtige bergwegen

Roemenië

Voor het eerst sinds vertrek weer eens een echte maaltijd!

Dag 3: Presov – Noord Roemenië

Sponsor van de dag: Fam. Peters / PetersFreeswerk Sint Hubert.

Hartelijk dank voor de sponsoring!

Deze dag rijden we van het hotel in Presov naar de camping in Borsa. Een dag met meerdere grenzen dus dat kost tijd! We passeren zowel de grens Slowakije-Oekraine (dit ging vrij vlot in 2 uurtjes), onderweg treffen we veel kinderen die besjes e.d. langs de kant van de weg verkopen. In de namiddag naderen we de grens Oekraine – Roemenie… een waar spektakel waar we maar liefst 5 uur over hebben gedaan. Een fantastisch feestje op de brug tussen deze twee landen met de Jaguar van 4RTS was het resultaat (de brug is eenrichting, waardoor alles werd opgehouden, zie filmpje. We hadden zelfs de douane beambten aan onze zijde. Vanuit hoger hand werd er uiteindelijk toch geen toestemming verleend voor de Corps Diplomatique route.. jammer, wachten dus. Gevolg was een vrij gevaarlijk avontuur over de weg (wilde zwijnen en onverlichte paard met wagen) en een late aankomst op de camping in Borsa (Roemenie) bij de man uit Belgie die daar een mooie camping in de bergen heeft. Tent opzetten om 02.00 uur ’s nachts in de motregen en toch nog even een biertje om de dag te evalueren en bij te komen.. weer weinig slaap dus. Ohja en we krijgen ook nog een uurtje extra vanwege de tijdzone..

Locatie: Grotere kaart weergeven

Filmpje van dit feest:

UPDATE!

Zozo, jullie hebben er erg lang op moeten wachten maar we hebben even tijd gevonden om een update te geven. We hebben een aantal zware dagen achter de rug (feitelijk heel de trip door Mongolië) waarbij we nauwelijks tot geen bereik op onze mobiele telefoons hadden, laat staan internet. Onze excuses! Wellicht hebben jullie wat van de route kunnen volgen via de andere teams.

Mongolië is een ontzettend mooi land, heel erg onbegaanbaar en ongerept en met veel verschillende type mensen. Sommige dorpen zijn zo onderontwikkeld dat het erg lastig en bijna onveilig is om er te zijn, terwijl andere dorpen weer warmte en gastvrijheid uitstralen tot bijna aan het volgende dorpje 😉 Reken dan op afstanden van zo’n 200 km tot het volgende dorpje over wegen waar we wel over kunnen schrijven, maar die je je toch niet kunt voorstellen zolang je er niet overheen bent gereden. Een klein voorbeeld; het muntgeld in de portemonnee van Alfons (die in het dashboardkastje van de auto lag) kwam plotseling op de mat van de auto te liggen. En de tentharingen die we in een zakje links achterin de kofferbak hadden liggen vonden we later terug onder alle andere spullen aan de andere kant van de auto. Werkelijk onbeschrijfelijk en niet te bevatten als je er niet bij bent geweest.

Ook de klappen die we gemaakt hebben op de weg kun je niet bevatten. De extra steunen van de imperial zijn door de klappen en trillingen helemaal middendoor gescheurd. In Nederland maken we ons al zorgen wanneer je een stoeprandje raakt; hier rijden we 30 graden stijl omhoog over een berg die je te voet misschien nog wel zou laten liggen vanwege alle puntige stenen, keien en rotsblokken. De foto’s zullen hopelijk later een beetje een beeld geven.

Ook onze problemen bij de overstroming na hevige regenval moeten ondersteund worden met beeld en geluidsmateriaal want dit hadden wij ons niet kunnen voorstellen. Alles was werkelijk overstroomd en we hebben dus s avonds maar besloten om in de auto te blijven op een hoger gelegen stuk omdat we niet meer voor of terug konden. Dankzij de Lada Niva’s van Jeroen en Maurice zijn we uiteindelijk wel uit dit gebied geraakt, nadat de volgende dag het water iets gezakt was. Een ervaring die we niet zullen vergeten. Sowieso hebben we veel te danken aan de Lada’s want eigenlijk is dit land helemaal niet te doen met een 1.2 Skoda zonder 4 wielaandrijving. Dus nogmaals ontzettend dank jongens!!

Inmiddels zijn we na een geweldige zelf vormgegeven finish nu in Ulanbaator. Helaas hebben we de officiele finish niet gehaald omdat we op de allerlaatste dag nog dubbel pech hadden met de Lada’s. Asfalt is niet goed voor deze auto’s ;). Samen met de Olijke Twee in het kwadraat, plus 1 (Thea, Marielle, Bram, Nienke en Michael) met daarachter op sleep de Lada van Maurice (met Luuk en Thom er ook nog in) onder verkennende begeleiding van de Skoda voorop, zijn we 380 km!! van de plek des onheils toch gefinished. Niet voor te stellen, dat is zo ongeveer slepen van thuis tot aan de Franse grens…

Onze afgeladen Skoda (met de spullen van Bram en Nienke erbij) is zonder noemenswaardige problemen (2 lekke banden, 1 kromme velg, een kapotte bobine en een behoorlijk gebruikte carterplaat) dus succesvol naar Ulanbaator gereden…onbegrijpelijk, maar wel de realiteit.  Supertrots en ontzettend blij zijn we dus gefinished met ons eigen groepje die-hards 🙂 .

Nu hebben we even wat dagen in Ulanbaator gehad om zaken te regelen. De auto is verkocht en het geld gaat naar de goede doelen. Gisteren hebben we bij het gezamenlijke afscheidsdiner een schenking gedaan aan Veronica Smits van Oyen die zal zorgen dat het geld terecht komt bij kinderen met kanker. Ook Roy Fraser krijgt voor het irrigatie project geld om een waterput aan te leggen (hier komt meer bij kijken dan een gat boren omdat het in de winter (-40) ook allemaal moet blijven werken.

Vanmiddag gaan we met Ada op pad (samen met Arthur, Ferdie, Thom en Luuk) naar de blinden. Dit project ondersteunen we ook. Het gaat dan om een vorm van microkrediet zodat zij geld kunnen verdienen met de werkzaamheden die ze wel kunnen doen als blinden. (productie van gertenten, massagesalon etc.) Meer informatie over deze projecten volgt later! Zo ook de foto’s want daar is het internet nu veel te traag voor.

Nogmaals onze excuses voor de latere berichtgeving, maar zoals jullie hebben kunnen lezen gaat verder alles goed met ons en zijn we blij dat we nu de goede doelen kunnen gaan bezoeken.

More to come..

Groeten!!

Alfons en Mat

P.s. Dank voor al jullie berichten, extra donaties en reacties!!

Dag 28: Inleveren auto voor verkoop goede doel

Deze dag wordt gesponsord door de vriendengroep van Alfons! Bedankt, jongens!!

Dag 27: Finish Ulaanbaatar

De sponsor van de dag: Ivonne Vogelsangs uit Overloon. Bedankt, Ivonne!!

Dag 26: Tsagaan nuur – Khakhorin, oude hoofdstad

Wally Bastiaanssen uit Boxmeer is de sponsor van de dag! Bedankt!