8 juni 2011
Sponsor van de dag: fam. Bergman! Dankjewel Harrie, Claudia en Suus!
Vanmorgen om 7.30 opgestaan; weinig geslapen dus! Er is ontbijt in het hotel, maar smaken doet het niet. We drinken een paar koppen koffie en houden ons aan de afspraak om om half 9 te vertrekken. Vandaag wordt een spannende dag; we gaan door Transnistrië. Dit ‘land’ heeft met hulp van Rusland (en met name de Russische maffia) zelf de onafhankelijkheid uitgeroepen en zich afgescheiden van Moldavië. Het land wordt (behoudens Rusland) door geen enkel ander land erkend. Om hun woorden kracht bij te zetten hebben ze grensposten opgericht en eigen valuta. Het is de moeite waard om het land even op wikipedia op te zoeken. Dan krijg je een goede indruk waar we mee te maken hebben gehad. Het land wordt gerund door de maffia en is zo corrupt als de pest. Toch merken we hier weinig van omdat we het niet opzoeken..
Duidelijk communistisch..
Tankstations.. van Sheriff..
Het voetbalstadion van FC Sheriff Tiraspol. AZ speelde hier in december 2010 nog in de Europa League
Uiteindelijk krijgen we er toch wel mee te maken. Na heel veel papierwerk en kosten om het ‘land’ in te kunnen, moeten we het ‘land’ ook nog uit.. dat geeft meer problemen want tegelijkertijd moeten we ook een ander land in; Oekraïne.
Wanneer we proberen Oekraïne in te rijden zien we al andere teams voor ons staan wachten. Problemen. Er is geen ‘uit stempel’ van Moldavie in ons paspoort. Die is nodig om Oekraine in te gaan. Op zich is dit natuurlijk ook logisch. En waren we hiervoor al gewaarschuwd in het roadbook. We doen ons voordeel door aan te haken bij deze teams (waaronder team Eiko van Hans en Inez). Hans heeft na lang wachten zijn advocatenpas op het bureau gegooid. En of dat helpt! Uiteindelijk krijgen we geen boete, wél onze paspoorten terug en mogen we vrolijk onze weg vervolgen. Nogmaals dank Hans! Later moeten we Oekraïne officieel nog in, daar treffen we mensen vanuit de Nederlandse ambassade die toezien op het verloop bij de grens van Oekraïne (deze mensen kunnen op geen enkele wijze Transnistrië in, dus we voelen ons wel bijzonder 😉 ). Ze zijn erg enthousiast over onze Challenge en wensen ons veel succes. Met het wachten worden er nog wat oude sneetjes brood gevonden in verschillende auto’s en genieten we van de ingeblikte gehaktballen met saté saus van Jeroen en Krispijn. Verdomde lekker zo’n maaltijd.
Uiteindelijk stoppen we rond de klok van 20.00 uur toch nog even in Kherson (Oekraïne) om in het park wat water warm te maken voor de noodles. Onze actie trekt de belangstelling en we delen knuffeltjes uit aan de kinderen. Niet in de wetenschap dat we zo’n 15 minuten later worden bedankt door de geweldig aardige mensen met een 2-liter fles lokaal bier, koekjes en een pakje thee. Heel ontroerend.
Het einddoel van deze dag gaan we niet meer halen. Onbegonnen werk. We besluiten dus rond de klok van 01.00 uur om langs de kant van de weg (3x links) in een weiland een slaapplaats te zoeken. Een overweldigende sterrenhemel overdekt onze spot. We genieten maximaal van de gezelligheid en de biertjes. Tegen half 3 gaan we echt slapen. Morgen wacht Rusland op ons!
's morgens (na het wakker worden..) zien we waar we overnacht hebben..
Team Peters goes Mongolia 